Λαογράφοι Α1

Λαογράφοι - A1 (σελ. 11-47)

Ομάδα: Διονύσης Ακάλεστος, Δημήτρης Αρχόντας, Βησσαρίωνας Γκουβίνας, Δήμητρα Καρύδα, Πάναγιώτης Ντάριος, Νίκος Αλεξόπουλος, Τζίνα Γάρδου.

Λαϊκές δοξασίες:

-«Κάνε…σημαδεμένο» (σελ. 11, 12)

Αν ένα παιδί γεννιόταν μετά την γιορτή των Τριών Ιεραρχών τότε θεωρούταν σημαδεμένο. Δηλαδή, το παιδί θα ήταν κακότυχο για όλη την υπόλοιπη ζωή του.

-«Λέγανε μάλιστα…καινούριος χρόνος» (σελ. 13)

Τα σπίτια όπου την παραμονή των Χριστουγέννων δεν θα έσφαζαν ένα γουρούνι, δεν θα έμπαινε ο καινούριος χρόνος.

-«Δεν υπάρχει…μαγγανείες»

Το μονομερίτικο πανί ήταν ένα ύφασμα με το οποίο έδιωχνε τις κακουχίες, τις αρρώστιες ακόμα και τις μαγγανείες.

[Γενικά με τον όρο Μαγγανεία χαρακτηρίζεται η απάτη με κάθε είδους ιατρικά ή κάθε μορφής "μαγικά φίλτρα".
Στον αποκρυφισμό η Μαγγανεία αποτελεί κλάδο της μαύρης μαγείας με την οποία επιδιώκεται η πρόσκληση και βοήθεια κακοποιών και κατωτέρων όντων (πνευμάτων) του αόρατου κόσμου.
Δια της μαγγανείας είναι δυνατόν να συντελεσθεί το αδίκημα της απάτης].

-«Δε φοβάσαι…Λεράκια» (σελ.20)

Δαιμονικά όντα προικισμένα με πολύ μεταμορφωτική δύναμη, όχι πάντα επιβλαβή για τους ανθρώπους, αλλά κυρίως με διάθεση να πειράζουν, να ενοχλούν και να φοβίζουν. Κατά τις δοξασίες εισέρχονται νύκτα στις οικίες και παραλαμβάνουν τους κοιμώμενους (επί τω πλείστον) παιδιά και τους μεταφέρουν σε απόμακρα μέρη για να διασκεδάσουν από την έκπληξη που θα αισθανθούν οι αφυπνιζόμενοι ή ακόμη αντ΄ αυτών κρύβουν αντικείμενα της οικίας για να εκνευρίσουν τους κατόχους αυτών.Παρουσιάζονται με μορφή γάτας, σκύλου, πιθήκου αλλά και ως άνθρωποι πελώριοι και τρομεροί ή σαν όμορφες κοπέλες. Ζουν συνήθως σε φρεάτια, πηγάδια, σπήλαια, γεφύρια, ανεμόμυλους και σε ερείπια.

-«Εσύ…μη σκιαχτείς» (σελ. 21)

Γέννηση ενός ανθρώπου σε μονομερίτικο πανί. Δηλαδή αποφυγή από δαίμονες.

-«Πέτρες της Βιολέτας» (σελ. 22)

Το σπίτι της Βιολέτας που είχε καταντήσει ερήπειο.

-«Παλαιότερα…στο Δέντρο το Μονάχο» (σελ.26)

Εκείνη την εποχή γινόταν ετησίως στις 27 Μαΐου μία γιορτή που μαζεύονταν όλοι οι κάτοικοι του χωριού στη σκιά του συγκεκριμένου δέντρου με φαγητά και γλεντούσαν. Τα τελευταία χρόνια της εποχής εκείνης ελαττώθηκε το έθιμο αυτό.

-«Δαίμονες…ραχούλες» (σελ.38)

Θρύλος/ Μύθος της εποχής εκείνης.

-«Τα χαρτιά… πάρεις πίσω» (σελ.40)

Λαϊκή φράση εκείνης της εποχής.

                                    Θρησκευτική πίστη

-«Έκανε…κακό» (σελ.12)

Διωγμός των πνευμάτων από το σπίτι.

-«Μπήκε…μπροστά» (σελ.15)

Θρησκευτική πράξη με στόχο τον διωγμό των κακών.

-«Θυμάμαι…χειλιών της» (σελ.32)

Ανάπτυξη πρώτων σχέσεων για την εκκλησία από τον ήρωα.

-«Το σταυρό» (Σελ.36)

Σύμβολο πίστης.

-«Πέθανε… παράδεισο» (Σελ. 38)

Θρησκευτική αντίληψη.

-«Πήρε…εικονοστάσι» (Σελ.41)

Πράξη δήλωσης σεβασμού προς τον ξένο

Γεωγραφία

-«Το χωριό…χωριό τους» (Σελ. 12)

Τα γενικά χαρακτηριστικά του τόπου αυτού.

-«Βέβαια… και ένα φορτηγάκι» (Σελ. 37)

Η απόσταση που έκανε ο ταχυδρόμος προς τον Κόφινα καθημερινώς, για να κρατήσει τη δουλειά του.

-«Άγρια βράχια». (Σελ. 38 κ’ 41)

Μορφολογία εδάφους.

-«Στον Κόφινα» (Σελ. 42)

Γεωγραφικός προσδιορισμός.

                                                                                  

Μαγειρική στην Κρήτη

-«Κοχλιοί κοκκινιστοί» (Σελ.35)

Μαγειρευτά σαλιγκάρια. Παραδοσιακό φαγητό.

-«Μικρά λουκανικάκια»

Διαχρονικό φαγητό.

-«Φασολάκια, κουκιά, φράουλες και κεράσια»(Σελ.37)

Φρούτα & λαχανικά.

-«Χόρτα, αγκινάρες, ντομάτες, αγγούρια, πεπόνια»(Σελ.37)

Φρούτα & λαχανικά. Στα χωριά τα φρούτα και τα λαχανικά είναι συνηθισμένα στα χωριά και καταναλώνονται πολύ πιο συχνά από ότι στην πόλη.

Πηγές: Τοπικό κρητικό site, Wikipedia, προσωπικές γνώσεις.